|
|
Cena Sławy
Strona 6
Autor: Xarana
1 : 2 : 3 : 4 : 5 : 6 : 7 : 8 : 9 : 10
Wódz wziął chłopaka do wspólnego pokoju by zaoszczędzić mu wydatków. Ułożyli się na grubo wypchanych siennikach, przykryli kocami.
- Myślałem - Kazumo uniósł się na łokciu - o opowieści czarodzieja.
- Mhm... ja też. Tajemniczy on jakiś.
- W czym sława może zaszkodzić? - kontynuował młody. - Wydaje mi się, że raczej może pomóc, ułatwić życie. - Opadł na siennik, na wznak, szeroko rozwarł oczy, wlepił je w sufit i gapił się tak, długo. W pokoju panował półmrok, świeca dopalała się w lichtarzyku, rzucając na ścianę ostatnie nikłe, migoczące światło aż zgasła. Księżyc jasno świecił tej nocy, rozświetlając nieco środek komnaty.
- Wiesz Kazu..., zastanawiam się czy nie pomóc starcowi - przerwał ciszę Artumos - ...mam kilka kamieni. Starzy ludzie mają nam zawsze do przekazania coś ważnego. Nie należy tego nigdy lekceważyć. W każdym przekazie jest logika. A ona jest matką wszelakiej wiedzy. Chcę posłuchać co mag ma jeszcze do powiedzenia.
- Yhy - przytaknął senny Kazu.
- Dobranoc, Kazu.
Młody nie odpowiedział. Zasnął. Zbudzili się nazajutrz gdy słońce było wysoko. Starca przed świtem już nie było. Zjedli bułki, popili kozim mlekiem.
- Gospodarzu widzieliście może Gallantarę? - Zapytał Artumos - chciałem z nim pogadać.
- Nie, wyszedł gdy jeszcze spałem - odparł oberżysta z za kontuaru, nie przestając polerować kufli. - Chodźmy na miasto może tam się czegoś dowiemy.
W tej chwili do oberży wpadł rozpromieniony lecz bardzo zdyszany czarodziej Kesio.
- Mam, mam - wołał od progu - w ostatniej chwili zdobyłem. Za nim wbiegł Bodi chudzielec, a tuż za nim zziajany Zielony potykając sie o własną kosę, nadbiegł też potężnej postury Wirek, który zdążył jeszcze splunąć przed progiem. Wszyscy oni byli strasznie poruszeni.
- Uspokójcie się i mówcie co się dzieje - rzekł panując nad ciekawością Artumos.
- Karczmarzu dawaj no tu piwo, bo nie zdołam nic powiedzieć, tak mi w strunach zaschło, śliny wprost w gębie nie mam - wyksztusił Bodi.
- Po kuflu dla każdego, ja stawiam kolejkę - triumfalnie oznajmił znany z zamożności mag Kesio.
- Udało nam się wykupić Doskonałe Kamienie za jedną Pieczęć Krwi od sztuki.
- Będziemy sławni, będziemy sławni - chrypiał nadbiegający Tangra.
- Mówcie składnie i wyraźnie, a najlepiej po kolei bo nic z tego nie rozumiem - przerwał im wódz. - Czcigodny Artumosie - oberżysta zbliżył się z kuflami napełnionymi piwem z beczki, w jednej czwartej wypełnionymi pianą - był tu dziś Ting, no wiesz który, ten co to wszystko wie i wszędzie się wtrąca.
- Do rzeczy - uciął mistrz, swym zwykłym, rozkazującym tonem.
- A więc opowiadał, że do miasta przybył jakiś bohater o imieniu Boro, tak sam o sobie mówił, opowiadał legendy o swoich dokonaniach, wspomniał coś o królestwie Teos. Opowiadał też coś o paladynach, których to rzekomo był dowódcą. Zaoferował wojownikom i magom i innym możnego stanu, wykupienie nieśmiertelności w postaci zapisania swej historii na kamieniach zwanych Doskonałymi a w tamtych stronach ballami.
- Tak, tak święta prawda od progu podchwycił temat wchodzący Ting - zostaniemy zapisani w pamięci Doskonałych Kamieni i nasza sława pozostanie niezapomniana.
- Zaraz, zaraz - wtrącił młody Kazumoto - a zapytaliście co się stało z Teos i paladynami?
- No, niby tak - próbował tłumaczyć pryszczaty Tangra - tyle, że jakoś zręcznie unikał odpowiedzi. A my z resztą byliśmy zainteresowani sławą jaką nam zaoferował a nie bzdurami. - Co nas obchodzi Teos?
- Tangra, pomyśl w końcu kiedyś logicznie. Ten bohater Boro i starzec mają coś wspólnego z sobą - rzekł Artumos - obawiam się najgorszego.
Czytaj dalej ->>
|
|
